هر پنجشنبه-غروب-

که داغ دلم تازه می شود....از نزدیکترین کسانم،سراغ تو را می گیرم
این روزها جای خالیت را-تنها-قاب عکسی گرفته است که همیشه بر آن بوسه می زنم
این روزها هیچ ترانه عاشقانه ای،از زبان واژه ها شنیده نمی شود
حالا همین-بغض های تلخ-تنها گواه دلتنگی های من است!!!
این خانه چقدر دلگیر است....هنوز برای رفتنت،پیراهن سیاه به تن دارم
ای دست نیافتنی!!!می دانی که نمی آیی...
در حوالی تو نبودن،هوا همیشه ابری است
اینجا در این حوالی همیشه غریب....بی تو چشمانی دارم برای گریستن
و حنجره ای برای سوختن!!!
اینجا،روزها بر شانه ام سنگینی می کند....
بیست و چهار ساعت سکوت،کنار پنجره ای که قاب می گیرد تنهایی ام را!!!
خوب من....!!!
نیستی که ببینی چگونه سر می گذارم بر شانه ی تکیده ی ابرها و

دلتنگی ام را می بارم...و
بی تو در این سکوت کسالت بار....

سالیانی است که به زمزمه نشسته ام تقویم ویرانی ام را
و دل سپرده ام به اندوه لحظه ها!!!
سالیانی است که زمزمه ی زنده بودنم،در گوش هیچ عابری نمی پیچد
و کسی به اشتیاق شکفتن،شاخه لبخندی به من نمی بخشد!!!
هر روز که تو نباشی،سقف حوصله ام فرو می ریزد
و باد خاکسترم را می پراکند،در باغ تهی از بوی نارنج ها!!!
بی تو-اینجا-مفهوم زنده بودنم،گم شده است
لا به لای حرفهای مردم...لابه لای کتابهای کهنه...لا به لای لحظه های غریب!!!
از هر طرف که به خانه می آیم-گریه های تلخ-همراهی می کند مرا!!!
و سایه هایی که،عادت کرده اند به اندوه من....!!!
بی تو-روزها-حوصله ام سر می رود و-شبها-غصه می آید سراغم...
حالا سالهاست تو به دریا رسیده ای.... و من به خشکی
حالا سالهاست تو پیراهنت را به آبی آسمان گره زده ای....

و من روسری ام را به سنگ های داغ زمین!!!
غروب هر-پنجشنبه-
به دنبال گمشده ام می گردم،به دنبال عطری که بوی او را به مشامم برساند
به دنبال پدرم...........!!!
حالا منتظرم....یک روز-مثل تو- در چهره آسمان دقیق شوم و....
عاشقانه بمیرم...........!!!